Santa Cruz!

Hola!

Jaja, weeral een berichtje! Deze keer over mijn reisje naar Santa Cruz en enkele andere leuke dingen.

Enkele Belgen die hier in andere steden wonen, keerden na de reis met AFS nog niet naar huis, maar bleven nog enkele dagen langer want op 15 november kwam David Guetta namelijk naar La Paz. In België zou ik nooit naar zijn concert gaan al is het omdat dat veel te duur zou zijn, maar voor €35 had je al een ticket voor de beste plaatsen dus vonden we het wel de moeite om daar eens naartoe te gaan en ik heb het me niet beklaagd! Het duurde wel een tijdje vooraleer den David verscheen, maar het was het wachten waard. Sympathieke kerel en het was een dik feestje!

De dag daarna vertrok iedereen dan grotendeels terug naar huis dus gingen we 's middags allemaal samen nog iets eten en 's avonds gingen we hen uitwuiven.

De dagen daarna heb ik wat afgesproken met vrienden en wat genoten van mijn eerste daagjes zomervakantie. De temperatuur hier in La Paz stijgt hier trouwens ook aanzienlijk. De laatste dagen worden temperaturen van 20 tot 25 graden gehaald, wat eigenlijk ongewoon hoog is voor La Paz. Maar er zijn ook wat mindere dagen dat het veel regent en bewolkt is.

Ik zou dus naar Santa Cruz gaan samen met Michelle en Stans (de twee andere meisjes van België die in La Paz wonen) en het plan was om zaterdag de 20ste de vertrekken. Dit was even buiten AFS gerekend, die hier in La Paz toch net iets strenger zijn dan in de andere comité's en ons dus pas toestemming voor maandag gaven. Dat was even een domper, maar twee dagen is nu ook niet het einde van de wereld, hé.

Maandagavond stonden we dan gepakt en gezakt aan de terminal om met de bus te vertrekken. Na enige vertraging waren we dan toch eindelijk weg. Het is een lange tocht van normaal ongeveer 14u, maar je rijdt 's nachts en dat zijn bussen van drie rijen waarin je je zetel vrij plat kan leggen, bus cama (bus bed) heet dat dus dat is wel een relatief comfortabele reis. Maar vermits Bolivia sociaal en economisch niet echt een stabiel land is, zijn er vaak blokkades en natuurlijk hadden wij ook prijs. Gelukkig helpt wat geld om een andere weg, weliswaar door een dorpje dat er niet op gemaakt is om bussen door te laten, te nemen en hebben we uiteindelijk maar enkele uurtjes vertraging opgelopen. Tegen de middag kwamen we dan aan en werden we opgewacht door Jolien en we stonden al direct in ons zap, zo warm! We gingen eerst iets eten bij Jolien en dan hebben we de rest van de namiddag besteed aan het zoeken van een hostel. Gelukkig eentje gevonden dat ons heel goed bevallen is. 's Avonds iets gaan eten en dan vroeg gaan slapen want het was toch een vermoeiende reis geweest.

Alle drie waren we ook met een missie gekomen, we moesten namelijk een kleed vinden voor ons graducion. Blijkbaar is Santa Cruz hiervoor dé geschikte plaats, maar we hebben toch heel hard moeten zoeken om iets te vinden dat ons min of meer aanstond. Den H&M of de Zara mis ik hier toch om kleren te kopen hoor, hier in Bolivia is het echt niet veel soeps! 's Avonds gingen we dan iets drinken en amaai, het bier bleef maar vloeien, maar ik heb er niets van gevoeld. Blijkbaar hebben we al goed getraind daarboven in La Paz!

De volgende dag hebben we een bbq gedaan en dat heeft heel hard gesmaakt. Ik heb vooral groentjes gegeten want dat is iets dat ik hier nog altijd veel te weinig voorgeschoteld krijg. En dan 's avonds was er een concert van Calle 13, een vrij populaire en bekende band en het was inderdaad wel goed, alleen spijtig dat ik geen enkel liedje kende, haha.

Op vrijdag was Lore, een belgische dat in Santa Cruz woont, jarig en gingen we naar Aqualand, een pretpark met water. Niet ontzettend groot, maar wel genoeg om je een hele dag te amuseren. Omdat ik weet dat mijn huid nogal gevoelig is voor de zon, smeerde ik braaf factor 55, maar de zonnecrème bleek toch niet zo waterproof te zijn als ze beweerde op de verpakking dus had ik het 's avonds weer zitten. Een mooi rood kleurtje dat nu sinds twee dagen aan het vervellen is, maar gelukkig viel het allemaal toch nog mee en heb ik er eigenlijk niet echt last van gehad. Daarna gingen we dan nog taart gaan eten in het huis van Lore en begonnen we een filmpje te kijken. Ik zag echter alleen het eerste deel want als snel lag ik in slaap. Snel de taxi in dus en naar het hostel.

En dan was het al onze voorlaatste dag! 's Middags ging ik eten met mijn nonkel hier en de zus van mijn oma Susu en toen ik terugkeerde naar het hostel lagen mijn vriendinnetjes vredig te slapen. Het was die dag warmer dan de andere dagen dus namen we een lange siësta en tegen 18u vertrokken we dan om naar een folkoristische stoet te gaan kijken. In België zou je mij daar niet naartoe krijgen, maar hier is dat echt leuk om te zien omdat dat echt leeft onder de mensen en de Bolivianen hier echt fier op zijn. Daarna gingen we naar Rik zijn huis, een andere Vlaming die in Santa Cruz woont, en dronken we een drankje terwijl we ons wat probeerden af te koelen in het zwembad door voetje te baden. In Santa Cruz koelt het namelijk nooit af, 's nachts om 2u is het nog altijd 25 graden of meer. Een pul of truitje hebben we daar echt niet nodig gehad! Daarna vertrokken we naar een bar, Ganesha, waar een leuk feestje aan de gang was met allemaal muziek van de Backstreet Boys en Britney Spears. We hebben ons echt goed geamuseerd en de tijd vloog voorbij. We hadden wel honger gekregen dus zochten we iets om te eten. Het was ongeveer 5u30 en het was al klaar dus aten we eigenlijk hamburgers als ontbijt. Terug naar het hostel om enkele uurtjes te slapen, maar niet te lang want we konden maar ontbijten tot 10u en het ontbijt was toch net iets te lekker om te laten staan. En dan was het al de laatste dag. We gingen nog wat rondhangen in het park en dan iets eten om dan de bus op te stappen, niet naar La Paz, maar wel naar Cochabamba. De tickets naar La Paz waren namelijk extreem duur dus kregen we de raad om via Cochabamba te gaan, dit zou goedkoper zijn. Nog voor we vertrokken begonnen de problemen al dat we moesten bijbetalen en werden we op ik heb geen idee welke bus gezet. De situatie stond mij helemaal niet aan en ik moest mij dan ook even rustig houden, maar we konden niet veel doen dus vertrokken we uiteindelijk. Zoals verwacht waren er opnieuw blokkades dus op zo'n 30km voor Cochabamba stopt de bus en stapt iedereen uit. Voor ons was dit de eerste keer dus we wisten niet zo goed wat gedaan. Gelukkig waren er enkele mensen die onze hulpeloze gezichten zagen en ons in een taxi zetten die ons naar onze bestemming zou brengen. Maar niets was minder waar. Opnieuw blokkades, opnieuw uitstappen dus. We staken de blokkade (stel je hier niet teveel bij voor, twee bomen en wat roepende mensen in het midden van de baan is voldoende om een blokkade te zijn) te voet over en namen een andere taxi. Daarna nog even te voet en we waren in het busstation van Cochabamba. Nu dus een ticket naar La Paz en dan zijn we thuis, dachten we. Er waren nog meer blokkades en zolang die niet werden opgeheven werd er geen enkel ticket verkocht. Goed, ja, daar stonden we dan! Gelukkig zitten er ook daar enkele Vlamingen en hebben die ons opgevangen. Indien nodig konden we bij iemand van hen blijven slapen dus uiteindelijk viel het allemaal nog mee. We gingen dan maar naar de film en 's avonds aten we charque, een typische schotel van daar, bij één van de Vlaamse meisjes. Uiteindelijk vertrokken er 's avonds toch opnieuw bussen naar La Paz dus kochten we een veel te duur ticket naar mijn goesting en vertrokken we opnieuw voor een reis van ongeveer 8u. Tegen 6u30 bereikten we El Alto waar, geloof het of niet, opnieuw blokkades waren. Opnieuw stapte iedereen af, maar dit is voor drie 'blonde' meisjes met rugzak en dus ook met camera, gsm en geld of kredietkaarten niet meteen de meeste veilige plaats om rond te lopen. Na even sukkelen kregen we dan toch een taxi te pakken en geraakten we eindelijk thuis. De opmerking van mijn gastouders: Nu weet ge wat reizen in Bolivia is.

Ach ja, we zijn er geraakt, we hebben weer iets bijgeleerd over dit land en we hebben vooral een heel leuke week in Santa Cruz gehad.  

De afgelopen dagen heb ik niet zo heel veel gedaan. Af en toe iets gaan drinken en verder vooral lui geweest en films gekeken. Moet kunnen zeker wanneer je vakantie hebt?

De plannen voor de volgende weken zijn afspreken met mijn vrienden, mijn graduacion waar ik wel eens benieuwd naar ben en dan Nieuwjaar vieren mogelijk in Tarija, maar dat moeten we nog eens zien.

Oh ja, en ook hier is het binnenkort Kerstmis uiteraard. De boom staat er al en het huis is mooi versierd, maar het is toch een beetje een raar gevoel met die warme temperaturen hier. Geef mij volgend toch maar opnieuw een koude Kerst.

Het volgende bericht zal mogelijk lang op zich laten wachten omdat ik vermoedelijk pas opnieuw interessante, nieuwe dingen te vertellen zal hebben tegen half januari, maar misschien dat ik nog eens enkele foto's online zet.

Tot snel! 

Oktober & AFS-reis

Hallo familie en vrienden!

Het is al een hele tijd geleden dat ik nog eens een berichtje heb geschreven, maar ik heb dit hopelijk goed gecompenseerd met het uploaden van enkele foto's.

De laatste maand hebben we hier niet stil gezeten. Ik ging alle dagen gewoon naar school, maar ook mijn namiddagen waren goed gevuld. Zo had ik vorige zaterdag een talentenshow met AFS en de Paceno's hebben folklorisch gedanst. Daarvoor moest natuurlijk geoefend worden en dus hadden we wekelijks ongeveer twee repetities. Verder ging ik ook een dagje met mijn gastmoeder naar Huyustus, een buurt waar je zo goed als alles kan kopen voor relatief weinig geld. We gingen eigenlijk kijken voor kleren voor mij, maar wat daar allemaal hangt, is niet helemaal mijn ding laat ons zeggen. Ook kwamen we nog eens samen met de Vlamingen hier om lekker te koken. We maakten tomatensoep met balletjes, gevolgd door een ovenschotel met gehakt en bloemkool om dan af te sluiten met een overheerlijke tiramisu.

Ook waren het hier verkiezingen geweest. Dat weekend was het verboden om na 12u 's nachts samen te komen in groep, alcohol te drinken of met de auto te rijden dus konden we niet zo heel veel doen. Het was wel grappig om te zien dat de stembussen gewoon met tape dichtgeplakte kartonnen dozen waren en dat bij het bekend maken van de resultaten bleek dat per regio meer dan 60% ongeldig had gestemd.

Op 21 oktober was het het schoolbal van het secundair. Niet om mee te lachen hoor! Iedereen was mooi opgetut en ik kreeg een kleedje van een vriendin te leen dat ik net iets te kort vond, maar goed. Om 12u ging de muziek uit en de lichten aan, maar natuurlijk was dit nog veel te vroeg om al naar huis te gaan dus zetten we het feestje verder in het huis van een vriend.

Ook nadere het festival folklorico op school en daarvoor moest dus ook hard geoefend worden want hiermee vielen prijzen te winnen. De twee weken voor het festival begonnen ze hier allemaal wat stress te krijgen dus werd er elke avond gerepeteerd en de laatste dagen zelfs tot 12u 's nachts. Met de promocion dansten we tinku; heel mooi en heel leuk, maar ook echt wel vermoeiend. Het leuke was wel dat een heel groot deel van de promo meedeed en dus waren we met ongeveer 120 wat voor een heel mooi effect zorgde. Tijdens het festival gingen er wel een heleboel dingen mis in onze choreografie en ook ik danste niet geweldig omdat de veiligheidsspeld aan mijn hoofd open was gegaan en die dus de hele tijd in mijn hoofd prikte. Desondanks alles zijn we toch gewonnen en de vreugde was natuurlijk heel groot, zo groot zelfs dat bij velen traantjes vloeiden. En daarna was het natuurlijk ook weer feest.

En dan brak de laatste schoolweek aan. De traditie hier is dat de allerkleinsten van de school een afscheidsceremonie houden voor de promo en dat was wel schattig om te zien. Ze dansten en zongen liedjes voor ons, maar eentje deed net iets te hard haar best en viel van de tribune. Gelukkig hield ze er alleen een buil aan over en had iemand het voorval gefilmd zodat we er achteraf toch ook eens om konden lachen. We kregen dan ook een mok en een sleutelhanger.

Op dinsdag was het dan de beurt aan de prepromocion om afscheid te nemen van ons en dit doen ze jaarlijks met een middagmaal. Hiervoor werd een grote zaal afgehuurd en mooi versierd, maar naar mijn mening hadden ze eerder wat meer in het eten mogen investeren. Ach ja, het was gezellig.

Ook leerde ik empanadas de queso (kaas) maken bij een vriendin. Ik ben ondertussen het recept alweer vergeten, maar het was niet heel moeilijk en het was goed gelukt.

En dan op woensdag was het geen school, maar kwamen wel alle andere AFS'ers uit Bolivia naar La Paz en zag ik dus mijn maatje Jolien terug. In de namiddag gingen we allemaal samen gezellig iets eten en daarna kwam Jolien met mij mee naar huis want ze zou bij mij blijven overnachten.

En dan begon de reis met AFS! Een heel mooie en leuke reis. Op donderdag 3 november vertrokken we voor twee dagen naar Lago Titicaca, een meer zo groot als een kwart van België en tevens ook het hoogst bevaarbare meer ter wereld. Doordat het dus zo groot was, waande ik me eerder aan de zee wat ik ook wel leuk vond. Eerst reden we enkele uren met de bus en daarna verkenden we Isla del Sol en Isla de la Luna met de boot. Enkele dapperen namen ook een duik in het frisse water. Als laatste bezochten we nog even Copacabana en dan was het alweer tijd om terug te keren naar La Paz.

Op zaterdag hadden we dan een reörientatie in La Paz. We speelden wat spelletjes en moesten wat vertellen over onze ervaring tot nu toe, allemaal nogal saai, maar goed, om dan de dag af te sluiten met een talentenshow. Wij waren hiervoor al een hele tijd aan het oefenen, maar er liepen toch nog een heleboel dingen fout omdat we blijkbaar al veel vergeten waren. Maar we hebben ons wel heel goed geamuseerd!

En op zondag vertrokken we dan eerst met de bus en daarna met de trein naar Uyuni waar we de zoutvlaktes zouden bezoeken. Jammer genoeg liepen er enkele dingen fout en konden we op maandag nog niet aan de tour beginnen. Daarom bezochten we in de voormiddag El cementerio de trenes waar de fotografen zich eens goed konden uitleven en in de namiddag rustten we uit en liepen we wat rond in het dorp. De volgende dag konden we dan wel vertrekken en dus trokken we met 11 jeeps de middle of nowhere in. Uren en uren hebben we gereden door prachtige landschappen om dan uiteindelijk net iets te laat aan te komen aan de Laguna Colorado waardoor we van het normaal o zo mooie kleurenspel weinig tot niets hebben kunnen zien. We gingen ergens in een hotelletje slapen en dan de volgende dag moesten we al om 4u15 uit de veren want er stond veel op het programma. We bezochten mooie rotsformaties en meren waar we duizenden flamingo's konden spotten. Ook reden we weer uren door prachtige natuur om dan uiteindelijk aan de zoutvlakte aan te komen. Ook weer immens en indrukwekkend en wit tot zover je kon kijken. We stopten bij een eiland ergens in het midden waar het vol stond met immense cactussen, maar waar verder ook niets anders te zien was. We namen enkele leuke foto's op de zoutvlakte en dan was het alweer tijd om te vertrekken want het zou al donker beginnen te worden. We passeerden nog snel even langs het zouthotel, dat jammer genoeg niet zo indrukwekkend was als verwacht en dan reden we terug naar Uyuni waar we nog iets aten en dronken om daarna terug te keren naar La Paz. Het was echt een heel mooie reis en ik heb er echt van genoten. Voor mij (en veel anderen) had ze gerust nog enkele dagen langer mogen geduurd hebben.

Nu zitten we dus opnieuw in La Paz en is voor mij ook de zomervakantie begonnen die duurt tot ergens begin februari en die we hopelijk nog gaan vullen met enkele leuke reisjes!

Tot snel!

Foto's Trabajo Social

En dan uiteindelijk ook nog enkele foto's van de drie weken trabajo social!

Gepakt en gezakt om te vertrekken (de grote 1 is omdat ik groep 1 was)

Gezellig twee uurtjes in de camion naar de kampplaats 

Sfeerbeeld in de camion

Niet alleen werken, maar ook de kindjes bezighouden was één van onze taken

Zalige apthapi door de bewoners van het dorp, alles opkrijgen was echter onmogelijk

En later kregen we ook nog een heerlijke kipmaaltijd aangeboden die ik maar al te graag helemaal heb opgegeten

In werkoutfit met het landschap vanuit 7 Lomas op de achtergrond

De kruiwagens waren perfect voor een heerlijk dutje tussendoor

Rituele inhuldiging van het voetbalveld waarbij iedereen rijkelijk met confetti werd bestrooid

Gevlucht voor de regen gingen we met grupo 1 in de eetzaal van het internaat slapen (dit was de laatste week, vandaar dat we er allemaal zo fris uizien)

Foto's (2)



het zwembad op school




5 van de 6 Vlamingen hier in La Paz




sfeerbeeld




sfeerbeeld




misviering op school



melk uit de plastieken zak



practicum ijs maken (dulce de leche en oreo), smaakt beter dan het eruitziet!




het syntetisch voetbalveld op school




de belgische politiek in de krant



Wist je dat... (2)

• de deur van de klas meestal op slot gedaan wordt tijdens de les en dat vrij belachelijk is omdat er om de tien minuten wel iemand aan de deur komt
• ze melk en fruitsap uit plastieken zakjes drinken
• ik dat drinken uit plastieken zakjes niet lekker vind omdat ik de plastic smaak
• zo'n zakje slechts €0,05 kost op school
• ze hier heel rare papierformaten hebben
• er aan tafel niet wordt gewacht met eten voor iedereen er is en er gewoon wordt weggegaan wanneer je gedaan hebt
• ik deze tafelgewoonte nog altijd zeer onbeleefd vind, maar ik er nu wel aan gewend ben
• ze hier echt helemaal niet milieubewust zijn
• heel veel mensen piercings hebben en heel vaak tongpiercings
• we op school elke morgen een kruisteken maken en een leerling uit de klas altijd even een woordje moet zeggen
• meestal pas het tweede lesuur de klas compleet is
• de leerlingen hier een evaluatie invullen over de leerkrachten
• ze het hier altijd heel raar vinden dat wij alleen de naam van onze papa dragen

Foto's

Een gazet zonder foto's lezen de mensen toch ook niet graag dus werd het hoog tijd om eens was foto's online te zetten.
Van mijn trabajo social heb ik tot nu nog geen foto's, maar eens ik er heb, zet ik er daarvan ook wel enkele online!




La Paz by night





Mijn gastfamilie: vlnr. broer Jorge, gastmama Sobeida, gastpapa Eduardo, broer Eduardo







boven: oma Susu, Eduardo, Eduardo, Jorge
onder: huisvrouw Dominga, zoon Dominga John, Sobeida, ik

 



Zicht vanuit mijn kamer (2e verdieping)







Mijn straat op een heel rustige zondagvoormiddag









Verkleed als smurfen eten gaan vragen bij de kleintjes voor ons trabajo social





Mijn bed

 



Mijn kamer



Trabajo Social

Het heeft even geduurd, maar eindelijk zet ik me er eens aan om jullie te vertellen over mijn laatste maandje hier.

De week voor het vertrek was een aangename week. Op maandag ging ik gewoon naar school en toen ik 's avonds thuiskwam zei mijn gastpapa dat ik de volgende dag niet naar school zou gaan omdat we de spullen die ik nodig had voor het vertrek moest gaan kopen. Kunnen uitslapen en geen school dus mij hoor je niet klagen. Ze hadden al aangekondigd dat het donderdag geen school zou zijn omdat we vrijdag zouden vertrekken, maar nu bleek het ook woensdag geen school te zijn dus de schoolweek zat er al op voor mij en ik had meer dan tijd genoeg om me voor te bereiden op het vertrek. Woensdagavond was er dan nog een feestje en donderdagavond ging ik iets drinken met mijn belgische vriendinnetjes.

Vrijdagochtend vertrokken we gepakt en gezakt naar school en na een woordje van verschillende hoofden van de school vertrokken we met de 'bus' richting Trinidad Pampa. Het was ongeveer 6u rijden, maar met de auto zou het maar de helft zijn. De verandering van het landschap was heel mooi om naar te kijken, maar ik heb er een groot deel van gemist omdat ik steeds indommelde. De plaats waar we naartoe gingen, ligt een heel stuk lager dan La Paz en de temperatuur steeg dan ook goed voelbaar. Rond 16u kwamen we aan in Trinidad Pampa en maakten we de camion met de rugzakken en gereedschap ed. leeg, zetten we de tenten op en dan was het al tijd om te gaan slapen. Op deze plaats was er een internaat, dus er was wel een beetje een keuken en er waren ook gewone wc's en douches. Alleen water was er jammer genoeg niet, maar dat kwam na het weekend gelukkig wel in orde. Zaterdag hebben we niet veel meer gedaan dan het kamp wat te organiseren en wat te relaxen en op zondag daalden we af naar het dorpje zelf om lekker iets te gaan eten en ons te gaan wassen in de rivier. (Het was namelijk niet de bedoeling dat we ons op andere momenten wasten in het kamp, ook al waren er douches) Ik at lekkere kip en het frisse water van de rivier kwam op het goeie moment. Zondagavond werd er dan besproken wat we vanaf de volgende dag zouden gaan doen. Het zit dus zo dat we verdeeld waren in 7 groepen van meisjes en 7 groepen van jongens. In totaal zijn er drie kampen; het centrale kamp in Trinidad Pampa en dan nog twee andere kampen, nl. San Juan en 7 Lomas op anderhalf à twee uur van het centrale kamp. Iedere week worden de groepen verdeeld over de verschillende kampen. Ik kreeg te horen dat ik de eerste week zou doorbrengen in San Juan, dus moest mijn kleinere rugzak klaarmaken met alleen de noodzakelijke dingen en mijn grote rugzak moest ik achterlaten in Trinidad. Maandagmorgen vertrokken we dan met vijf groepen in de camion. Dat zijn dus open camions waarin je in principe recht moet staan tenzij je geluk hebt en kunt zitten. Echt comfortabel is dat niet en op die relatief smalle weggetjes, zonder te zien waar je naartoe rijdt, vond ik dat toch maar een beetje eng dus ik was meer dan blij toen we veilig aankwamen. We laadden alles uit, zetten de tenten op en werden door de dorpelingen op een lekkere maaltijd getrakteerd. Daarna was het tijd om te beginnen werken. We moesten rollen van 100m plastieke buizen naar een veldje brengen. Vol goeie moed begonnen we te stappen, maar algauw bleek dat dat veldje redelijk ver was. We hebben ongeveer drie kwartier bergop gestapt en ik dacht even: oei. Gelukkig werd het werk daarna wel wat minder zwaar. We moesten de buizen tot boven sjouwen, maar we werkten met een ketting dus dat ging wel vrij vlot. Op woensdag werd ik gekozen om in de keuken te blijven dus moest ik niet werken die dag, hoewel. De keuken om met gas te koken had de reis in de camion niet overleeft dus werd het koken op vuur. Voor iedereen was dit de eerste keer dus niet zo gemakkelijk en die dag zijn we eigenlijk van 6u ’s morgens tot 21u ’s avonds bezig geweest met schillen, koken, wassen, ... Op vrijdag keerden we in de late namiddag dan met de camion terug naar Trinidad Pampa waar we door de andere opgewacht werden en ontvangen werden alsof we een jaar weggeweest waren. Ik vond dit een heel leuke week, de leukste eigenlijk, omdat het een leuke groep was en een supermooie locatie. Het werk op zich was niet al te zwaar, maar de klim van anderhalf uur op de heuvel elke morgen maakten de dagen toch wel vermoeiend.

Zaterdag was opnieuw een rustige dag en werd ook de post uigedeeld. Vol spanning zat ik te wachten want ik wist niet of mijn gastfamilie al dan niet iets zou sturen, maar ik had geluk. Ik kreeg twee flessen water, chocolade en nog wat dingetjes en een lieve brief. Op zondag gingen we opnieuw naar het dorp om te eten en naar de rivier om onze kleren en onszelf te wassen.

De volgende week ging ik naar 7 Lomas, dus weer in de camion. Hier moesten we een betonnen voetbalveld maken, maar daarvoor moesten we eerst stenen leggen. Dit was echt een ongelooflijk saai werk en ook de groep vond ik deze keer minder leuk dus eigenlijk vond ik dit helemaal geen leuke week. Ik was blij dat ze voorbij was en ga er ook niet meer woorden aan vuil maken.

Het weekend verliep ongeveer zoals de andere weekends en de laatste korte week mocht ik dan in het centrale kamp blijven. Dit werd gelukkig wel een leuke week. We werkten met alleen maar meisjes en dat was toch aangenamer. En op maandag werden we ’s middags allemaal samen geroepen om aktapie te gaan eten. Dit is een buffet klaargemaakt door de dorpenaren om ons te bedanken voor ons werk. Alles wordt op de grond gezet en er wordt met de handen gegeten. Alles was echt superlekker, maar het was ook superveel. Er wordt verwacht dat alles wordt opgegeten uit respect, maar dat is ons jammer genoeg niet gelukt. De rest van de week hebben we hard gewerkt en heb ik ook geleerd om cement te maken en heb ze daar eens laten zien wat de Vlamingen waard zijn. De mensen van daar die ons hielpen waren onder de indruk, haha. En op donderdag was het de inhuldiging van het voetbalveld. Er werd door enkele mensen iets gezegd en daarna werden we allemaal bestrooid met confetti, heel grappig. Er werd wat gedanst en we kregen ook allemaal een bord met kip, drie soorten aardappel, banaan en salade wat opnieuw heel lekker was. Alles bij elkaar was het wel wat grappig, maar we hebben ons goed geamuseerd.

Donderdag kwamen we dan opnieuw allemaal terug samen en hebben we de drie weken afgerond. En dan vrijdagochtend vertrokken we opnieuw naar La Paz. De aankomst op school verliep nogal chaotisch. Overal waren er mensen en er werd gezongen en gesprongen, maar dan wou iedereen toch naar zijn huis gaan. Het voelde goed om thuis te komen. Ik heb eerst iets gegeten, daarna een lange douche genomen en dan een heerlijk dutje gedaan. Daarna heb ik wat met mijn gastouders gepraat over de drie weken en ze waren euforisch over de verbetering van mijn Spaans.

Ik heb het dus goed naar mijn zin gehad die drie weken (die tweede week vergeten we gewoon) en heb ook veel mensen beter leren kennen. Het eten was ook altijd wel lekker, maar honger is natuurlijk altijd de beste saus. De muggen hebben me wel zowat opgegeten en soms sliep ik heel slecht waardoor ik wel heel moe was na deze drie weken. Het bijna voortdurend vuil zijn, was in het begin wel wat vervelend, maar tegen het einde waren we daar zo aan gewend dat het ons niet echt deerde.

Het weekend konden we uitrusten en jammer genoeg heb ik zaterdag een hele dag met zware maagpijn in bed gelegen. Wel een beetje ironisch dat ik drie weken geen last heb gehad en na één dag in La Paz plat lig, maar goed. Zondag ging het al veel beter, maar deden we het toch nog maar rustig aan en hebben we gerust en films gekeken.

En maandag moesten we al opnieuw naar school, maar het was allemaal op het gemakske. In de namiddag ging ik met iemand van een school een ijsje eten en ’s avonds ben ik met enkele van de Vlamingen in Factory gaan eten. Gisterenavond ging ik dan met enkele mensen van school een biertje drinken in een café waar Belgisch en Duits bier wordt geserveerd.

Vandaag had ik geen school omdat het een soort van staking was, maar daar heb ik eigenlijk niets van gemerkt. Met een groep van school gingen we iets eten en daarna zijn we een film gaan kijken.

Mijn gastbroer is ondertussen ook vertrokken naar Duitsland en hij lijkt het daar wel naar zijn zin te hebben dus dat zit wel snor.

We zitten al bijna aan drie maand, maar ik mis België op sommige momenten toch nog heel hard. Wel ja, het went wel zeker.

Tot snel!

PS: Ik heb mijn best gedaan om het zo kort mogelijk te houden, maar eens ik begin, kan ik niet meer stoppen. Excuseer daarvoor.

Mijn adres in Bolivia

Briefjes, pakketjes, ... alles is hier welkom op volgend adres. Houd er alleen wel rekening mee dat het heel lang zou kunnen duren.

Eduardo Perez Hidalgo
Evi Wauters
Edificio Alianza piso 2 - dep.202
Avenida 6 de agosto #2190
Sopocachi
La Paz
Bolivia

Vandaag wordt het hier nog een drukke dag om alles klaar te krijgen voor mijn vertrek morgen en dan zeg ik jullie nu dag voor 3 weken!

Hasta Luego!

Vervolg

Hola!

Weer eens tijd voor een berichtje, maar deze keer zal ik niet zoveel te vertellen hebben omdat het leventje hier op zijn gemakje verdergaat en ik niet teveel in herhaling wil vallen.

Op 15 augustus begon er weer een nieuwe schoolweek en ik had geluk want we moesten de klasfoto's nemen. In België neemt dit misschien vijf minuten, maar hier moet het goed zijn dus doen ze er zowat 2u over. Geen les dus ik zeg geen nee. Verder is school dus nog altijd saai want ik verveel me soms echt heel hard.

Op 19 augustus was er op 's avonds op school opnieuw een festival. Deze keer moesten de verschillende jaren tegen elkaar dansen, een wedstrijdje dus. Omdat het promojaar geen tijd had om een nieuw dansje ineen te flansen, dansten we hetzelfde als op la Verbena de week voordien. Hoewel het de prepromocion was dat met de eerste plaats ging lopen, heb ik me toch goed geamuseerd en ik vond het dansen om de een of andere reden veel leuker dan op la Verbena. Omdat ik heel moe was van de hele week besloot ik maar niet naar la continuacion te gaan en blijkbaar was het niet zo leuk dus heb ik een goede keuze gemaakt.

De volgende dag zouden we ook naar Lago Titicaca gaan dus ik moest toch wat uitgeslapen zijn. Om 7u45 stond ik klaar om te vertrekken, maar het was uiteindelijk pas 9u15 eer we weg waren. Voor niets zo vroeg uit bed, maar goed. Na een halfuurtje rijden, was er opeens een probleem met de auto dus konden we ons reisje niet verderzetten en keerden we terug. Om er toch nog een familiedag van te maken, gingen we chicharron eten, een lekker vleesgerecht, gingen we daarna met quads rijden en tenslotte gingen we nog naar de zoo, die ongelooflijk zielig was. Een heel grote oppervlakte, maar ontzettend kleine kooien en de dieren zagen er echt ongelukkig uit. Ik ben niet echt een al te grote dierenvriend, maar dit vond ik toch echt niet dierlijk.

Op zondag ging ik met oma Susu en mijn nonkel uit Santa Cruz naar de markt op de Prado en 's avonds zijn we naar het zwembad geweest.

Dinsdag 23 augustus had ik dan opnieuw een test van Spaans, nu van intermedio en ik haalde 68% wat niet zo heel goed is, maar het waren allemaal onregelmatige werkwoorden dus het was lastig om te studeren. Daarna met twee Vlamingen nog iets gaan drinken in een gezellig frans cafeetje.

Op woensdag was er dan een klein feestje voor mijn broer Eduardo die binnenkort vertrekt naar Duitsland. We hebben wat gegeten, wat pingpong gespeeld, maar de vermoeidheid van naar school gaan begint toe te slaan dus ik was blij wanneer ik in mijn bedje lag.

En verder niet zo heel veel noemenswaardig gedaan.

Volgende week vrijdag vertrek ik dan voor die drie weken vrijwilligerswerk met de school en daar kijk ik wel echt naar uit nu. Het zal een goede gelegenheid zijn om mijn Spaans bij te schaven en de mensen beter te leren kennen. Velen zijn wat gestresst (hoe schrijf je dit?) voor de reis, maar ik zie het wel zitten. Zo erg kan het toch niet zijn zeker.

Straks hebben we nog een verjaardagsfeestje en morgen wordt waarschijnlijk een rustige dag. Ik probeer ook foto's online te zetten, maar ik verlies steeds mijn verbinding. Ik blijf echter proberen.

Zo, jullie zijn weer bij. Het volgende bericht zal voor binnen een maand zijn, wanneer ik terug ben van mijn reisje.

Chau!

Een weekdag in Bolivia

Dit is hoe een weekdag er hier op dit moment uitziet:

6u45 - 7u00         Opstaan
7u00 - 7u30         Klaarmaken voor school en ontbijten
7u30                    Vertrek naar school
8u00 - 10u45       Drie eerste lesuren
10u45 - 11u25     Recreo: er is een winkeltje op school waar alle soorten koekjes, chips, snoep,
                            gebakjes worden verkocht en je kan ook frieten, hamburgers, pizza ed kopen, allemaal
                            voor heel democratische prijzen
11u25 - 14u10     Drie laatste lesuren
14u10                  Naar huis om te eten of iets anders gaan doen
...
22u00                  Ik heb veel slaap nodig en een stad is nog vermoeiender, dus ik kruip hier altijd vrij
                            vroeg onder de wol

Er komt nog een bericht van de afgelopen weken voor ik volgende week vrijdag vertrek voor drie weken.

Hasta luego!

Wist je dat...

Veel dingen vallen mij hier op omdat ze anders zijn dan in België en af en toe zal er dus een wist je datjes komen met een nieuwe lading aan ondervindingen.

• school vanaf vandaag om 8u begint ipv 8u30 omdat het nu 'zomer' wordt en dit niet wil zeggen dat ik dan ook een halfuur vroeger gedaan heb, alle lesuren duren gewoon 5 minuten langer
• ik een zwembad heb op school
• mijn school hier eigenlijk heel groot is als ik er zo over nadenk
• wc-papier niet in het toilet, maar wel in de vuilbak wordt gegooid
• de chocolade hier over het algemeen niet zo heel lekker is en ik blij was met de kleine voorraad van Charlotte, die nu jammer genoeg op is
• mijn Spaans nu wel echt aan het beteren is en ik mijn best doe om het toch altijd eens te proberen voor ik iets in het Engels zeg
• veel mensen op school Frans leren en dan met mij Frans willen spreken (en ik hen soms heel moeilijk kan verstaan)
• ik hier echt bijna dagelijks reclame krijg op mijn gsm
• de leerkrachten hier met hun voornaam of een bijnaam worden aangesproken en sommigen zelfs door de leerlingen met een kus begroet worden
• ik hier nog nooit te laat op school ben gekomen
• er op school geen wc-papier is
• hier een vlaamse politieserie gedubt in het Spaans op tv is (weet wel niet precies welke serie het is)
• ik tijdens de les kruiswoordraadsels oplos om de tijd te doden (dank u zusje)
• de lessen precies saaier om saaier worden
• de leerkrachten mij toetsen laten meemaken, maar ik er natuurlijk niet veel tot niets van bak (maar dat gelukkig niet zoveel uitmaakt)
• er mensen verkleed als zebra op straat lopen om de mensen veilig over te laten (zebrapaden worden hier door de auto's namelijk nogal vrij hard genegeerd)

Ik hoop maar dat jullie mijn blogberichten nog niet beu zijn want ik ben nog lang niet van plan ermee op te houden!

Hasta luego!

De eerste maand zit erop

Hallo Belgie!

De eerste maand zit erop, dus nog tien te gaan. De tijd lijkt altijd sneller en sneller te gaan en dat lijkt me een goed teken!

Wat heb ik de laatste twee weken gedaan?

Ik heb de eerste keer LO gehad op school, maar na nog geen 15 minuten moest ik het al opgeven. Het was niet bepaald zwaar, maar door die hoogte lukte het niet echt en was het beter om erbij te gaan zitten.

Donderdag 4 augustus had ik dan mijn eindtest Spaans en het was wel goed gelukt. Enkele dagen geleden kreeg ik mijn score en met 97% had ik de beste score van de Vlamingen. Goed he! Jammer genoeg wilt dit niet zeggen dat het praten en communiceren in het Spaans zoveel beter gaat. Ik doe mijn best, maar de verleiding om Engels te spreken blijft toch nog altijd heel groot. Maar de drang om Spaans te kunnen praten blijft groeien dus ik ga er eens echt werk van maken nu!

De lerares van Spaans had homemade empanadas meegebracht en die waren heel lekker. De beste dat ik hier tot nu toe gegeten heb. Misschien dat we eens bij haar thuis gaan samenkomen zodat ze ons kan leren hoe ge dat moet maken. Daarna ben ik met de twee Vlaamse meisjes en twee andere meisjes mijn nagels laten gaan lakken. Dat kost hier toch geen geld en dat leek ons wel eens fijn. Ik vond het nu ook niet speciaal goed gedaan bij mij eigenlijk dus ik ga er geen gewoonte van maken.

Vrijdag 5 augustus had ik geen les omdat het de volgende dag onafhankelijksdag was en er dan een parade gehouden werd met bijna alle scholen van La Paz. En zoals velen waarschijnlijk al gezien hebben op facebook mocht ik mijn uniformpje aantrekken. Die schort draag ik dus elke dag, maar gewoon over mijn kleren, de hakken en blote benen laten we dan achterwegen. Eigenlijk was het wel een beetje belachelijk want we hebben daar echt twee uur staan wachten tot het onze beurt was en de parade lopen duurde misschien tien minuten. Na de parade ben ik met enkele mensen van mijn klas empanadas gaan eten. Mijn broers waren in de buurt dus ik kon met hen in de auto naar huis dus dat was een meevaller. In de namiddag ben ik dan naar de repetitie geweest voor la verbena, een festival op school dat nu vrijdag was. En 's avonds was er dan een feestje met de mensen van la promocion en dat was eindelijk eens een feestje waar wat meer ambiance was. Want gewoon zitten en drinken is ook maar saai op den duur. Ze hebben mij wat cumbia geleerd, maar er valt nog veel te leren. Het was een leuke avond, maar omdat ze opeens waren beginnen vechten, was het vrij vroeg gedaan. 

De zaterdag heb ik niet veel gedaan tot 16u. Dan moest ik samenkomen om een werkje te maken voor school met enkele meisjes van mijn klas. Dat was eigenlijk vrij saai, maar kom. Daarna ging ik opgehaald worden door mijn broer, maar ik heb er wel een uur op moeten wachten. Het was dus vrij laat al toen ik thuiskwam dus heb ik snel iets gegeten en daarna had ik met drie Vlamingen en de Boliviaan die een jaar in Belgie was geweest afgesproken om eerst iets te gaan drinken en daarna naar Forum te gaan, een vrij populaire discotheek hier, maar ik heb er toch ook al veel negatieve dingen over gehoord. Jammer genoeg deden ze deze dag heel moeilijk omdat het de onafhankelijkheidsdag was en er veel volk was. Na lang proberen raakte ik dan toch ook binnen, maar omdat een van de Vlamingen maar niet werd toegelaten, gingen we terug naar buiten en zijn we opnieuw iets gaan drinken. Het was toch nog een fijne avond uiteindelijk.

En zondag ging ik dan naar een soort van boekenbeurs hier en dat was echt ongelooflijk saai. Amaai. Hoewel ik thuis ook niet veel te doen had, was ik toch blij om thuis gewoon wat tv te kijken. 

En dan terug een nieuwe schoolweek. Ik had geen Spaanse lessen dus kon ik naar de repetities gaan voor la verbena. 

Op woensdag was er dan ook een welkomstfeestje van AFS. Te voet doe ik er normaal 10 minuten over om aan het kantoor te geraken, maar omdat het avond was ging ik met de taxi en deed ik er 30 minuten over. Ik was niet zo zeer op tijd vertrokken omdat de Bolivianen normaal toch altijd te laat komen, maar ze waren toch al bezig toen ik aankwam. Maar ik heb als argument dat ik me aan de cultuur aanpas. We kregen de regels nog eens te horen en wat extra tips en we kregen ook onze counselor. Dat is de persoon die ge tijdens het jaar regelmatig eens moet opzoeken om gewoon eens te praten of als ge problemen hebt, is het de bedoeling dat ge eerst naar die persoon gaat alvorens naar AFS te stappen. En mijn counselor is de Boliviaan die in Belgie was, dus dat is wel dik in orde. Daarna zijn we nog naar het huis van mijn counselor gegaan om iets te drinken. Allemaal heel gezellig. 

Licht aangeschoten, kwam ik thuis en in plaats van in mijn bed te kunnen kruipen, waren ze aan het wachten in de keuken tot het twaalf uur was want dan was het de verjaardag van mijn gastmama. Dus eerst nog een stukje taart gegeten en wat gebabbeld en daarna eindelijk in bed.

De volgende dag op school moest ik verkleed als smurf eten gaan vragen bij de kleine kindjes op school voor het trabajo social. Het was wel grappig, maar de blauwe shmink van ons gezicht vegen was iets minder leuk. Er was even stress dat we enkele dagen met een lichtblauw gezicht zouden moeten rondgelopen hebben. 

En dan gisteren (vrijdag) was er geen les omdat alles klaargemaakt moest worden voor la verbena. Wij van de promo moesten wel op school zijn in de ochtend, maar we hebben toch een beetje langer geslapen. Eerst alle tafels en stoelen klaarzetten en daarna nog wat gerepeteerd voor de dansjes. Thuis gaan eten, naar de Spaanse les en dan terug naar school om cola te gaan verkopen. We moesten maar twee flessen leeg krijgen, maar we hebben er toch nog lang over gedaan. Daarna wat gegeten, rondgelopen en dan moesten we dansen. Het was wel heel leuk want de sfeer onder de promos was echt geweldig. Ik was blij dat ik uiteindelijk toch meedanste want het was echt tof. Daarna trad Octavia op, een van de populairste bands van Bolivia en die zijn nog wel goed. Alleen was ik het tegen het einde wel wat beu want ik kon natuurlijk nooit de tekst meezingen zoals alle anderen. Daarna was er dan ook nog een feestje bij iemand thuis, maar iedereen was vrij moe dus het was nogal een dooie boel. Mijn gastbroer had echter nog vrij veel energie dus we zijn nog vrij lang gebleven. Om 4u30 lag ik dan eindelijk in mijn bed. 

En dan vandaag uitgeslapen en lui geweest en dit bericht geschreven en straks waarschijnlijk naar Forum, als we binnen geraken ten minste.

Zo, dat was het weer eens!

Tot de volgende!

En we gaan verder

Hola!

We zijn alweer een week verder, dus tijd voor een nieuw berichtje.

Op school gaat alles zijn gewone gangetje (of toch wat hier gewoon is), maar de lessen worden nu wel zeer saai. Het is eigenlijk een beetje stom dat ik in biologie zit op school, want dat is de klas waarin de mensen nog werken tijdens de lessen en ik heb echt heel veel biologie en chemie. Hoewel het allemaal wel herhaling is van wat ik heb gezien in Belgie, kan ik meestal toch niet volgen wat de leerkrachten daar allemaal staan te verkondigen en begrijp ik soms echt niet wat een oefeningen hier gemaakt worden.

Op dinsdag had ik geluk. We gingen een universiteit bezoeken dus ik had alleen maar de laatste twee uur les. Niet dat het heel interessant was op de universiteit, maar ja geen les he. Omdat we in de namiddag ipv spaanse les musea gingen bezoeken, kon ik eerst naar huis om eens middag te eten en ik heb iets typisch van hier gegeten. Het heette iets zoals platinia, maar ben de naam wat vergeten. Het was een waterige soep met aardappelen, ajuin, vlees, ei, ... en heeft me wel gesmaakt. Daarna dan snel met de taxi naar Plaza Murillo waar we hadden afgesproken om de musea te gaan bezoeken. De tijd dat we wachtten op de rest, was ik overweldigd door de enorme hoeveelheid duiven er op dat plein zaten. Echt heeeel veel. De musea zelf waren niet al te bijzonder vond ik. Meestal nogal klein en ja niet zo heel interessant, maar we moesten het toch eens gezien hebben. Daarna gingen we nog even naar Iustus, een toeristische straat waar heel veel leuke dingen worden verkocht zoals tassen en pennenzakken in alle kleuren van de regenboog. Ik heb nu nog niets gekocht, maar ga zeker meer tegen het einde van mijn jaar hier souveniers inslaan. Een deeltje van dit deel van de stad is ook de heksenstraat en daar worden allemaal stenen ed verkocht die speciale krachten zouden hebben. Mijn oudste broer vertelde dat je er ook je toekomst kon laten voorspellen en dat hij daar eens met mij naartoe zou gaan. Om de dag af te sluiten gingen we met enkele Vlaamse AFSers en een Duitser naar cafe Beirut, waar ik mijn eerste boliviaans bier heb gedronken, namelijk Paceña. En ik moet zeggen dat dat best wel lekker was.Het was een gezellige avond.

's Nachts was iets minder gezellig, want mijn maag had het typische gerecht niet zo goed ontvangen. De volgende ochtend ging het al een heel pak beter, maar ik besloot toch maar geen risico te nemen en een dagje thuis te blijven. Vermits de gordijnen in mijn kamer niet veel licht buitenhouden, heb ik niet echt lang kunnen uitslapen en heb ik me toch aardig verveeld. Naar de spaanse les ben ik wel gegaan want ik moest het huis uit en de lessen zijn wel vrij belangrijk. Ik kroop vroeg mijn bedje in.

Op donderdag was het plan om met de AFSers naar iemands huis te gaan en daar een filmpje te kijken, maar we hadden een hongertje dus gingen we eerst naar Megacenter, waar we chicken wings gingen eten in Factory (het amerikaanse restaurant waar ik de eerste avond hier ging eten) en als dessert aten we een zalige brownie met ijs. Ik denk dat ik hier vaste klant ga worden voor die brownie. Omdat het al wat laat werd om nog een film te gaan kijken, hebben we gewoon wat rondgehangen in Megacenter en daarna ben ik voor het eerste helemaal alleen met de minibus naar huis gegaan. Het rook er niet al te fris, maar ik was al blij toen ik me kon orienteren en vlot thuis geraakte, mooi op tijd.

Vrijdag was het de verjaardag van de school en was het het eerste lesuur zangstonde in de sportzaal. Veel verstond ik er niet van, maar ik vond het wel hilarisch hoe de jongens uit volle borst het schoollied (ik vermoed toch dat het dit lied was dat ze zongen) meezongen. Jammer genoeg besloot ik 's ochtends om mijn fototoestel niet mee te nemen, dus kon ik geen foto nemen van het event, maar er zullen er nog volgen. 's Avond ben ik dan met mijn gastgezin en een ander gezin gaan eten. Wat best wel grappig was, was dat het menu op een Ipad stond, maar dat mijn pastaschotel bijvoorbeeld maar 3,30 euro kostte. Het was wel lekker, maar zoveel olie! Daarna gingen we nog naar de bowling en ik heb heel slecht gespeeld, maar het was wel leuk. We kwamen rond 2u thuis en ik was echt doodmoe.

Zaterdagochtend heb ik mijn kamer wat opgeruimd en in de namiddag ben ik met mijn gastvader naar de Entrada de Universidad gaan kijken. Dat is een parade waarin typische dansen van Bolivia worden gedanst. Jammer genoeg volgden de groepen nogal traag op elkaar op en scheen de zon plat in mijn gezicht, dus ik was toch ook weer blij als we naar huis gingen. Heb heel veel foto's genomen en de kabel is onderweg dus hopelijk volgen er snel foto's. Daarna zijn we naar het zwembad geweest en heb ik enkele lengtes gezwommen. Veel kon ik echter niet zwemmen, want ik was echt meteen bekaf. Maar ik vond het wel fijn dus ik denk dat ik hier regelmatig eens ga gaan zwemmen, kwestie van de fysiek wat op peil te houden. 's Avonds keken we naar The Dead Poets Society en aten pizza. Mijn ogen vielen alweer toe, dus sliep snel in.

De volgende ochtend moest ik normaal met mensen van mijn klas samenkomen om een of ander werk voor school te maken, maar net toen ik klaar was om te vertrekken, kreeg ik te horen dat het niet doorging. Voor niks opgestaan dus en het werd weer een vrij saaie dag. 's Avonds ben ik dan nog met mijn gastvader bij familie op bezoek geweest waar ik op de WII heb gespeeld en daarna nog even naar de supermarkt. Ik dacht dan nog een filmpje te kijken op de televisie, maar hij was gedubt dus besloot ik maar te gaan slapen.

En dan vandaag was een heel leuke dag. Tijdens de spaanse les kwam er opeens een Boliviaan langs die twee jaar geleden in Belgie was en verbazend goed Antwerps sprak (hij had hier gewoond dus dit was Nederlands voor hem). Echt we waren heel verbaasd dat iemand op een jaar tijd zo goed Nederlands kon leren! Hij kwam langs om de Vlamingen hier te leren kennen en dus gingen we iets drinken. Het was heel gezellig en zullen hem hier waarschijnlijk nog vaak zien. Daarna moest ik te voet naar huis en wonder boven wonder heeft mijn gevoel mij in de juiste richting gestuurd.

Hoewel alles hier in orde is, mis ik Belgie toch ook wel. Vooral wanneer ik niets te doen heb, is het niet altijd gemakkelijk. Maar telkens wanneer ik de Vlamingen zie tijdens de spaanse les kikker ik weer helemaal op en zie het weer helemaal zitten.

Iets om naar uit te kijken hier is het trabajo social met de school. Van 26 augustus tot 16 september gaan we dan naar the middle of nowhere, waar we vrijwilligerswerk gaan doen. Ik denk dat we gaan helpen met het opbouwen van een dorp, maar ben niet helemaal zeker. Er is geen douche, geen wc en het gaat er vermoedelijk heel warm zijn omdat het in de laagvlakte is (ergens in de buurt van Trinidad), maar iedereen dat het ooit al gedaan heeft, zegt dat het echt een superervaring is dat je nooit meer vergeet. Het zal hard worden, maar ik zie het wel zitten.

Ik ben ook voor de eerste keer afgezet door een cholita (typische vrouwtjes met bolhoeden). Ik kocht een telefoonkaart, maar die was al eens gebruikt. Gelukkig was het maar 1 euro waard, dus zo erg was het niet, maar volgende keer zal ik toch beter opletten.

Zo, jullie zijn weer helemaal bij!

Tot de volgende!

Nog meer school en weekend

Hola!

Jaja, ik doe mijn best! Alweer een bericht, al zal het niet zo lang zijn deze keer.

Ik ben dus de hele week naar school geweest en daarna telkens de spaanse les. School is nog altijd chaos, maar ik begin mijn weg toch al wat te vinden. Met het Spaans gaat het nog niet zo heel goed. Begrijpen begin ik wel al aardig te kunnen, maar mijn spreken is nog steeds zeer slecht. De uitspraak is niet zo gemakkelijk en mijn woordenschat is nog niet uitgebreid genoeg. De verleiding is te groot om Engels te spreken, maar ik ga mijn best doen om meer te proberen.

Vermits de auto's hier als zot rijden en het de voetganger is die voorrang moet geven aan de auto's gebeuren er geregeld wel eens kleine ongelukjes. Zo heeft mijn broer hier de spiegel eraf gereden omdat iemand opeens zijn deur open deed. Ik verschoot wel even, maar het was niet zo erg.

Vrijdagavond was er een feestje voor de AFSers die nu terug zijn aangekomen in Bolivia. Eerst waren we in een huis dat al zeer groot was en daarna gingen we naar een ander huis dat nog groter was met binnenzwembad en al. Ik begrijp het hier soms niet zo goed. Alle huizen waar ik hier al ben geweest zijn groot en vrij luxe. Alleen centrale verwarming kennen ze hier nergens. En natuurlijk vloeide de drank weer rijkelijk (niet naar mij) en belandde een groot deel van het gezelschap in het zwembad.

Zaterdag heb ik niet echt iets gedaan buiten me verveelt, dus die dag viel wat tegen. 's Avonds ben ik dan nog een nieuwe pyjama en schoenen gaan kopen met mijn gastvader want ze vinden hier dat ik dat nodig heb. Ik knik dan maar ja he.

Zondagochtend gaan mijn broers en gastvader hier altijd voetballen. Ik ben dan met mijn gastmoeder en Susu (de oma) naar El Prado gegaan. Dat is, volgens mijn reisgids, de belangrijkste verkeersader van La Paz. Te voet is dat op 5 minuten van mijn appartement. Elke zondag is het hier markt, dus zijn we daar een kijkje gaan nemen. Het was wel een leuke markt met mooie spulletjes enzo, maar ik heb nog niets gekocht qua souveniers ofzo, daarvoor is er nog tijd genoeg. Ik heb wel een sjaal gekregen. Verder heb ik geleerd wat traaaaag stappen is. Dat is dus twee trage stappen van in Belgie vooruit en terug een achteruit. Echt ongelooflijk traag!! Het valt hier ook wel op dat de meeste mensen hier op straat nooit doorstappen. Altijd op het dooie gemak. 's Middags zijn we dan pasta gaan eten en 's avonds zijn we nog even wat dozen gaan opsnijden en terug dichtplakken op het bedrijf van mijn gastvader. Om de dag af te sluiten nog snel even naar de supermarkt. Op zondagavond 21u!?

En vandaag is de schoolweek weer begonnen. 

Enkele dingen die me zijn opgevallen hier in Bolivia

- water en frisdrank is hier enorm goedkoop, maar chips kost hier zelfs meer dan in Belgie

- hier wordt enorm veel plastic gebruikt, alles wordt ingepakt en nog eens ingepakt ...

- mijn naam ondertussen al meer als Iby wordt uitgesproken

- ik geen empalada heb gegeten zoals ik in vorig bericht zei, maar een empanada (en die echt heel lekker zijn)

- ze overal suiker op doen, ook al is het fruit superzoet

- je hier spruitjes kan kopen

- de douche hier echt te ingewikkeld is... 

- het hier om 19u als pikdonker is

- de mensen hier nog vrij vaak aziatisch lijken

Zo, dat was het weer!

Tot binnenkort!

Ps: Vermits ik de kabel van mijn fototoestel vergeten ben, wordt het nog wat wachten op foto's.

Zondag en eerste schooldagen

Hola!

Alles gaat nog altijd goed hier en ik begin al wat gewoon te worden aan hoe ze hier leven enzo. Op dit moment is het avond en houden ze hier in de straat een betoging voor meer werk ofzoiets en ze schieten vanalles af dus dat is wel wat angstaanjagend. Het is niet abnormaal dat er betogingen zijn tijdens de dag, maar 's avonds hebben ze dat hier nog maar zelden meegemaakt. Hopelijk is het snel over.

Zondag is het hier familiedag. In Belgie misschien ook een beetje, maar hier is het wel extremer. We zijn ergens iets gaan eten in het lager gelegen (2500m) en warmere gebied van La Paz. Ook de oma, die ze hier Susu noemen, was mee. We hebben heel lekker varkenvlees gegeten, dat op een speciale manier wordt klaargemaakt. Dat was echt heel lekker, maar daarbij was er ook een soort van gepofte mais ofzo en dat vond ik minder lekker. Nogal droog en dat had niet zoveel smaak. Ik heb mijn bord niet kunnen leegeten wat hier zowat mijn gewoonte is geworden. Normaal probeer ik altijd alles op te eten, maar ik heb hier nooit echt honger en ik zit snel vol. Maar ik begin mijn eetlust terug te vinden!

Na het eten zijn we nog wat gaan rondrijden en het is hier echt supermooi. Altijd tussen de bergen, maar ze zijn altijd anders. En als dessert zijn we nog ergens een ijsje gaan eten langs de kant van de weg. Ik moest kaneelijs in kaneelwater eens proberen en dat was nog wel lekker, maar zo een gans ijsje was wel wat veel. 

Tegen dat we terug thuis waren was het alweer avond en hebben we niks speciaals meer gedaan denk ik. 

Op maandag was het dus nog geen school en kon ik nog een keer uitslapen. In de voormiddag heb ik niets speciaals gedaan en in de namiddag ben ik met mijn broers naar San Miguel gegaan en hebben we daar de stad wat verkend te voet ipv met de auto. We hebben een ijsje gegeten en zijn dan iets gaan drinken. Ik ben die avond niet te lang opgebleven want de volgende dag moest ik vroeg opstaan om naar school te gaan.

Ik ga hier naar San Ignacio en dit is een priveschool. School begint om 8u30, dus dat valt nog goed mee. Om 8u moeten we vertrekken en we nemen de taxi omdat we altijd met meerdere mensen van hier in de buurt zijn en dat dan niet zoveel kost. 3 bolivianos wat gelijk is aan 30 cent. Ik zit ook op school met twee andere buitenlanders, iemand van Belgie en iemand van Frankrijk en dat is wel leuk! School is hier ook echt chaos! Ik en de twee anderen moesten eerst alles in orde brengen en daarna hebben ze ons in een klas gezet. We zitten alle drie in de klas biologie, dat is voorbereiding op dokter. We konden niet echt kiezen omdat de andere klassen al te vol zaten, maar uiteindelijk maakt dat ons allemaal niet zoveel uit. Toen we de klas binnenkwamen, zwaaide iedereen enzo dus dat was wel grappig. We zitten met ongeveer 40 in de klas en dat is echt veel. En vermits iedereen babbelt en rondloopt, is het echt een kakkafonie. Er zitten ook enkele meisjes in onze klas die net terug zijn van een uitwisseling naar Duitsland en die hebben ons goed opgevangen. 

Ik heb 6 lesuren per dag van telkens 40 minuten. Drie uur voor de pauze en drie uur daarna. Van de meeste lessen heb ik tot nu toe nog niet veel begrepen, maar biologie vandaag kon ik wel volgen. 

We moeten ook geen uniform dragen, maar de meisjes moeten wel elke dag een soort van witte labojas dragen. Maar er zijn verder geen regels over hoe ge die moet dragen dus dat valt allemaal wel mee. 

School is gedaan om 14u10 en daarna moet ik meteen naar de spaanse les gaan, die al om 14u30 begint. Het is ongeveer 20 minuten rijden, dus we moeten meteen vertrekken. Tijd om te eten hebben we ook niet echt. Dinsdag hadden we nog geen les, maar moesten we wel een test afleggen. Dat was niet zo moeilijk, ik had nog veel juist. Daarna werden we in groepen ingedeeld en het is wel grappig dat alle vlamingen in basico zitten en de mensen van Duitsland en Frankrijk in intermedio zitten. Na de test werd iedereen opgehaald door zijn broer of zus die volgend jaar ook naar het buitenland gaat en die elkaar dus kennen van de activiteiten van AFS hier, dus zijn we allemaal samen naar het huis van een meisje gegaan, waar we iets gedronken hebben en daarna zijn we nog pizza gaan eten. Het was een heel gezellige namiddag en het was zooo leuk om nog eens een leuk gesprek in het Nederlands te voeren! Om 19u30 kwamen we dan eindelijk thuis en ben ik vrij snel in slaap gevallen op mijn bed. 

Woensdag (vandaag) was het iets zwaarder om op te staan, maar het is gelukt! We hadden ook sport vandaag, maar vermits ik nog geen sportuniform had, mocht ik niet meedoen. Niet dat ik dat heel erg vond. Voor de rest gewoon een ganse dag les gehad en daarna naar de spaanse les. Het was goed en interessant. We hadden even pauze en zijn snel iets gaan kopen om te eten. Ik heb een empalada gegeten met kip en patat in en dat was heel lekker. Ze verkopen dat hier op zowat elke hoek van de straat en kost naar 25 cent. 

Daarna naar huis waar ik wat tv heb gekeken en dan ben ik met mijn gastmoeder even gaan wandelen buiten. 

Dat is het zowat voor de voorbije dagen. Het weer is hier nog altijd goed. 's Morgens en 's avonds koelt het wel heel fel af, maar gedurende de dag is het open hemel en brandt de zon heel hard. 

Tot de volgende!

First days in Bolivia

Hola!

Een eerste bericht vanuit Bolivia en bereid jullie maar voor want het wordt nen helen boterham!

Te beginnen op Zaventem. Na een zwaar afscheid hadden we al meteen ongeveer anderhalf uur vertraging op onze vlucht naar Madrid. We waren daar pas rond 23u15 wat dan als voordeel had dat we in Madrid niet meer echt lang moesten wachten. Na even iets te eten in de McDonalds moesten we volgens de bordjes nog 23 minuten stappen naar de gate. En dan het grote vliegtuig op (voor de vliegtuigliefhebbers het was een A340). Het was ondertussen al 1u15 en ik denk dat we vrij op tijd zijn vertokken. Het was 11 uur vliegen en dat was wel echt lang en vermoeiend. Maar vermits het nacht was en ik mijn slaap wat had opgespaard, heb ik het grootste deel van de vlucht geslapen (of toch gedommeld). Het was niet altijd gemakkelijk om een comfortabele houding te vinden want echt veel plaats had je nu ook weer niet. De eerste maaltijd en drankrondes heb ik altijd gemist, maar twee uur voor landen kregen we nog ontbijt. Dat was nog wel lekker. Aangekomen in Lima (Peru) om 6u ongeveer plaatselijke tijd, moesten we wachten tot 10u30 om in te checken voor de laatste vlucht. Ook weer lang, maar ik heb mij daar nog effkes neergelegd en een dutje gedaan. Onze vlucht naar La Paz was niet rechtstreeks (vandaar dat de vlucht in totaal ongeveer 4u heeft geduurd). We moesten eerst naar Santa Cruz (we vlogen trouwens over La Paz!!) waar een deel moest uitstappen en een ander deel moest instappen en vlogen dan eindelijk naar La Paz. Maar ook hier kregen we weer wat te eten dus dat compenseerde wat.

Vanuit de lucht was het echt een supermooi beeld van de stad. En groot zeg! Iedereen zijn bagage was aangekomen en we geraakten zonder problemen door de douane. Mijn valies moest wel even gecheckt worden, maar ik heb geen idee waarom. Ze hebben natuurlijk niks gevonden! Daar werden we opgewacht door twee mensen van AFS en werden we in twee minibusjes gestoken. De bagage gooiden ze op het dak wat wel een grappig zicht was. We waren dus geland op El Alto; het hogergelegen, vlakke en arme gebied van La Paz. Dit is op 4060m ofzoiets en dan reden we naar beneden naar La Paz zelf. Het is hier heel bergachtig en met die gammele bakskes dat ze hier rondrijden vraag ik mij af hoe die altijd boven geraken. We werden afgezet in een hotel waar we een kamer toegewezen kregen. Dat was allemaal dik in orde. Na een douche en een klein dutje was het tijd voor het avondmaal in het 'penthouse'. Vandaar had je een heel mooi zicht over (een deel) van de stad, maar het was er wel ijskoud! De kou kwam uit de grond, door de ramen echt brrr. We kregen superlekkere rijst (geen idee wat erin zat) met patatten en dan een soort stoofvlees/goulash met lamavlees. Dat was heel lekker en het vlees is wat taaier, maar wel lekker. Bekaf kropen we daarna ons bed in.

De volgende ochtend stond ik op met barstende hoofdpijn. Ik voelde mij echt heel slecht. Ik heb wat medicamenten genomen en mate de coca (schijnt tegen heel veel te werken) gedronken, maar het heeft toch nog een tijdje geduurd voor het wat beter ging. Na het ontbijt, rond 10u, hadden we dan een orientatie (ik vind het trema niet op deze computer) en moesten we in groepjes onze stad voorstellen. Niet veel bijzonders dus. Dan middageten: soep en vlees met groenten gevolgd door een blubberig fluoroze dessert dat echt niet te eten was. Maar twee mensen hebben het opgegeten denk ik. Daarna gingen we dan naar de bank om onze euros ed. om te wisselen in bolivianos en gingen we snel even kijken naar de kathedraal San Francisco was het denk ik. Terug in het hotel opnieuw orientatie. We kregen nog eens alle regels te horen waaraan we ons horen te houden en kregen nog wat praktische informatie. Dan moesten ook de dingen voor ons visum geregeld worden en daarna was het avondmaal. Spaghetti bolgonese ongeveer. Ook weer lekker. Ik en mijn kamergenoten waren opnieuw doodmoe dus gingen we slapen.

En dan de volgende dag vertrok iedereen naar zijn gastgezin. De meesten moesten nog een vlucht nemen en de mensen van La Paz zouden tussen 10u en 12u opgehaald worden. Vol spanning zaten we in het onthaal te wachten tot er opnieuw een auto stopte. En dan was het aan mij. Mijn gastpapa was er samen met mijn gastbroer Eduardo. Mijn gastpapa spreekt wel helemaal geen Engels dus dat werd al meteen moeilijk, maar gelukkig vertaalde mijn broer alles naar het Engels. Na een kwartiertje rijden kwamen we aan aan het appartementsblok. We gingen binnen via de garage waar er net genoeg plaats is voor de Range Rover waarmee ze hier rijden. Ze hebben nog een andere vrij grote auto en dan nog een kleinere, maar geloof mij zo`n 4x4 is hier echt geen overbodige luxe! Ik woon in een appartement op het tweede verdiep, nummer 202 en dat is hier dik in orde. Natuurlijk niet zoals het er bij ons allemaal uitziet, maar ik voel mij hier wel op mijn gemak. Mijn broer gaf me dan een rondleiding door het huis en ik kreeg dan ook mijn kamer. Dit is de oude kamer van Eduardo, hij slaapt nu ergens anders (en ik weet eigenlijk niet waar) want hij vertrekt 9 september voor tien maanden naar Duitsland. Ik heb een groot bed, een grote kast en een televisie met ongeveer 100 posten. Ik kan hier zappen! Ik heb ook zo een huismeid Domenga. Die maakt eten, wast enzo dus normaal gezien heb ik hier niet al teveel huishoudelijke taken. Maar ze is een deel van de familie zeggen ze dus das ook geen slaaf he! Hier is dat doodnormaal dat ze zo iemand hebben. Zij draagt ook van die typische boliviaanse kledij en een bolhoed, dus dat is wel grappig. Daarna ben ik met mijn gastvader en mijn broer naar het bedrijf van mijn gastvader geweest. Hij handelt in plastieke lichamen en constructies van spieren en organen ed. En hij doet ook iets met boeken, maar dat heb ik niet zo goed begrepen. Daar heb ik ook mijn oma leren kennen en haar hond Brownie. Dat is echt een grappige madam. Ze gaat mij al een sjaal breien. Ook mijn nonkel was daar, een kustenaar dat probeert te leven van zijn kunst. Dat wat een beetje ne rare, ma bon. Dan terug naar huis voor het middageten waar ik Jorge mijn tweede gastbroer heb ontmoet. En even later kwam dan ook mijn gastmoeder thuis van haar werk en die was blij van mij te zien precies. Ze hield meteen een ganse speech (vertaald door Eduardo) over dat ik welkom was, wat ik moet doen en wat ik mag enzo. Ze is advocate. De familie is dus in orde alleen roken ze wel binnen enzo maar het is nog verdraagbaar.
Ik ben hier ook meestal niet Evi, maar Ebi want de v spreken ze hier uit als een b, maar dat trek ik mij allemaal niet teveel aan.. Ik kan hier ook een aantal namen (nog) niet uitspreken.
's Avonds moesten mijn gastouders naar een trouwfeest en dus namen mijn broers me mee door de stad. We wonen downtown in de buurt Sopochinos ofzoiets (ik vergeet de naam elke keer opnieuw) en dat is vrij ver van waar de jongeren meestal gaan. Op ongeveer 20 minuten rijden zijn we in South en daar is San Miguel en het MegaCenter, the place to be voor de jongeren. Eerst hebben we daar rondgereden om mij een beetje vanalles te tonen en dan zijn we ergens een donkere berg opgereden die naar de middle of nowhere leidt ofzo, maar van daar had je een heel mooi zicht over de stad. Daarna zijn we iets gaan eten in een Amerikaanse eetbar in het MegaCenter. Frietjes met kip en het was echt wel lekker eigenlijk.. Er was zo kaas en spek op de frietjes en dat was echt lekker alleen heeel zout. Daarna nog wat gecruisd door de stad en dan zijn we naar een bar geweest waar een groepje optrad. Ze zongen liedjes van The Beatles enzo en dat was wel nog goed. Ondertussen was het ongeveer 1u `s nachts en viel ik bijna in slaap op mijn stoel dus gingen we naar huis. Mijn broer rijdt wel goed, maar het verkeer hier is echt niet normaal... Iedereen rijdt overal, steekt overal voorbij, stopt, vertrekt.. Ik mag hier van AFS niet rijden, maar ik zou zelf niet durven.
En dan de eerste nacht in mijn nieuwe bed. Ik heb heel goed geslapen, maar werd wel vroeg wakker doordat er nogal veel licht in mijn kamer binnenvalt. Op zaterdag wordt hier in huis uitgeslapen, dus het was hier lang heel rustig. Ontbijten doen ze hier niet, helemaal niet. Ik eet normaal ook echt niet veel 's ochtends, maar toch altijd iets, dus stuurden ze Dominga op pad voor fruit voor mij. Ondertussen was het al bijna middag, maar mijn broers lagen nog altijd in bed. Ik ben dan naar mijn kamer gegaan om wat tv te kijken en wat op internet berichten te sturen enzo, maar het is wel zo een beetje raar want er is hier een living, maar die wordt alleen maar gebruikt bij bezoek en er is zo niet een ruimte waar iedereen zit tijdens de dag. Iedereen zit op zijn kamer en kijkt wat tv of doet weet ik veel wat, dus ik wist niet zo goed wat te doen. Rond 14u hebben we middag gegeten. Het was spaghetti die op zich wel lekker was, maar ik ga toch ook eens spaghetti maken zoals wij die maken. Er wordt aan tafel ook niet gewacht met eten totdat iedereen bediend is en wanneer ge gedaan hebt, gaat ge gewoon weg. Dat is wel wat raar. Daarna ging iedereen opnieuw naar zijn kamer, dus deed ik dat ook maar. Verder in de namiddag ben ik dan met mijn gastvader de buurt rond het huis wat gaan verkennen zodat ik mij wat kan orientieren, maar het is hier echt nog een doolhof dus ik ben alles alweer vergeten denk ik. Daarna gingen we de oma ophalen en gingen we naar de winkel zodat ik kon zeggen wat ik lekker vond enzo. We hebben echt niet normaal veel gekocht, vooral fruit. Mijn gastvader ging al het fruit af en vroeg of ik het lustte of niet. En elke keer dat ik ja zei gooide hij het in de kar, dus nu is er echt fruit voor een half leger ofzo. Toen we terug thuiskwamen was het al bijna 19u.
's Avonds ben ik dan met Jorge naar een feestje geweest. Eduardo had geen zin om mee te komen. Eerst moesten we ergens mensen gaan ophalen om dan naar de verjaardag van iemand die Jorge niet kent te gaan, maar we waren wat verloren gereden en de instructies via de telefoon waren precies niet zo duidelijk. Op dat feestje zijn we maar 20 minuten gebleven ofzo want we kenden toch niemand, dus dat was niet zo leuk. Dan gingen we naar een ander huis waar ook een verjaardagsfeestje was. Daar kende Jorge bijna iedereen dus dat was al gezelliger. Ik heb enkele van zijn vrienden leren kennen en die waren allemaal wel sympathiek. Daarna gingen we dan naar een andere bar gaan waar een groep optrad en we zouden binnen tien minuten vertrekken, maar tijd steekt hier niet zo nauw. Meer dan een uur later waren we pas weg. De bar was vol dus moesten we terug naar het huis van dat ene meisje, maar daar was de sfeer wat gekeerd (ik weet niet zo goed waarom) dus zijn we daar even gebleven en zijn dan naar huis gegaan. De feestjes hier die thuis worden gehouden, draaien vooral om drinken. Hier wordt echt superveel gedronken, maar omdat ik toch nog niet helemaal aan de hoogte gewend ben, is het nog niet zo een goed idee om alcohol te drinken. Ik heb dus braaf de hele avond cola gedronken.
Het is hier nu al terug middag want ik heb toch nog vrij lang geslapen en iedereen is weg buiten mijn gastmoeder. Geen idee waar iedereen is, maar nu had ik dus meer dan tijd genoeg om eindelijk dit bericht af te werken. Ik denk dat ik zowat alles verteld heb over wat ik al gedaan heb de voorbije dagen...

Wat zijn nu mijn indrukken over Bolivia en La Paz?
La Paz is een heel mooie stad, groot en ruw. Het grootste deel van de huizen is oud, maar er staan ook al een heleboel grote, nieuwe gebouwen. Er is altijd iemand op straat en het is nooit stil. In tegenstelling tot Belgie is het hier veel goedkoper van drank, eten ed te kopen op straat dan in de supermarkt en wanneer je ergens je auto parkeert en er is iemand op de straat wordt er door die persoon op u auto gepast en moet je die ook altijd betalen.
Een leuke stad dus, maar ik heb nog veel te leren!

Ik heb ook al wat foto's genomen, maar die ga ik nu niet uploaden want het internet is veel te traag hiervoor.

Zo, ik ben uitverteld voor even. Laat gerust een reactie achter!

Adios!