Voetbal & Graduacion

Hallo daar!

Om te beginnen laat ik jullie weten dat ik op 14 juni opnieuw op belgische bodem zal staan wat dus wil zeggen dat er mij nog maar vijf maandjes resten en ik er nog het beste van ga maken!

En ik wens ook alle studenten heel veel succes met hun examens!

Mijn gastvader zegt al sinds het begin dat ik hier ben dat ik eens met hem naar de voetbal moet gaan omdat ik dat ook eens moet gezien hebben in Zuid-Amerika. Na enkele keren te hebben afgewezen, ging ik op 7 december dan toch mee. Nadat mijn broer mij eerst boliviaans lang heeft laten wachten, kwamen we toch nog mooi op tijd aan en moest ik me ook in het zwart-geel gestreepte truitje van The Strongest wurmen en na nog even wachten, begon de match. Ik vond het allemaal nog wel leuk want het ging vrij snel voorbij en ik vond het wel grappig om mijn gastvader en gastbroer helemaal te zien opgaan in het spel. Gelukkig wonnen we (4-0) want anders was het waarschijnlijk allemaal wat minder leuk geweest. Daarna reden we nog even al toeterend door de stad en werd er nog een drankje geconsumeerd bij ons thuis.

Enkele dagen later waren Stans en ik uitgenodigd op de graduacion van Michelle. Vermits wij allebei de week erna die van ons hadden, vonden we het wel eens fijn om te zien hoe dat zo ongeveer in zijn werk gaat daar en ik moet zeggen dat het niet om mee te lachen is hoor! Super veel volk, iedereen in mooie (soms ook minder mooie) kleding en de zaal mooi versierd. Allemaal heel leuk, maar omdat Stans en ik daar natuurlijk heel weinig volk kenden, hielden we het al vrij snel voor bekeken en lieten we Michelle het feest verderzetten met haar vrienden.

Verder werden we ook bijna elke dag lastig gevallen door AFS om dingen in orde te brengen voor ons visa dat na zes maand, u hoort het goed, nu bijna in orde zou moeten zijn. Elke keer vingerafdrukken zetten of een handtekening en één dag moesten we ook naar het ziekenhuis om bloed te laten trekken, een röntgenfoto te laten nemen en nog zo van die dingen.

En dan was het mijn beurt voor de graduacion. Op donderdag 15 december was het de acto de graduacion, dit is het officiële gedeelte en de dag erna zou ik dan het feest hebben. Op zich was het allemaal een beetje saai want er werd de hele tijd gespeecht door een hele hoop mensen en mijn aandacht was hierbij ver te zoeken. En dan begon het iets leukere gedeelte wanneer de leerlingen werden afgeroepen, maar vermits we met ongeveer 150 zijn, duurde dit ook wel aardig lang. Elke leerling moest, begeleid door zijn ouder(s) naar voren lopen om zijn diploma in ontvangst te nemen en daarna op de tribune gaan zitten. Vermits ik een intercambio was, werd ik samen met Thomas en Cloé als laatsten afgeroepen. Ik heb die school heel leuk gevonden, maar toen hebben ze ons en ook onze gastouders wel teleurgesteld door ons alleen maar een hand te geven en niet de moeite hebben gedaan ons iets te geven om te erkennen dat we daar toch ook een half schooljaar naar school zijn gegaan. Mijn gastouders namen het allemaal wel iets serieuzer en ik kreeg dan ook bloemen van hen (dat is hier de traditie) en daarna gingen we nog lekkere pasta eten om mijn afstuderen te vieren.

De dag erna ging ik in de namiddag naar de kapper om mijn haar te laten doen en mij ook te laten shminken. De eerste keer dat ik dit liet doen en waarschijnlijk ook de laatste keer want hoewel ik het resultaat wel geslaagd vond, denk ik niet dat ik in België zo naar buiten moeten komen zonder raar bekeken te worden. Dan naar huis om er bijna een halfuur over te doen om mijn kleedje aan te krijgen en dan te vertrekken. Zoals hier in Bolivia ook de traditie is, moesten er eerst weer foto's genomen worden en hoewel ik dat op dat moment een beetje vervelend vond, ben ik toch blij dat ik deftige foto's heb. Ik danste, ook naar traditie, de wals met mijn gastvader, we dronken wat, aten wat en amuseerden ons. En dan was het tijd voor la continuada, het gedeelte zonder ouders. Iedereen wisselde stijf kostuum en hoge hakken om voor iets comfortabeler en dan vertrokken we. Er was een bar afgehuurd (allemaal gesponsord door de ouders wel) waar de drank naar gewoonte weer rijkelijk vloeide en er tot de ochtend werd verder gevierd (dit ook weer naar traditie). Vermits ik toch pas tegen de ochtend zou thuiskomen, moest ik van mijn gastvader mijn sleutel niet meenemen, hij zou wel komen opendoen wanneer ik aanbelde. Een beetje dom om dit te geloven want toen ik aanbelde, kwam er helemaal niemand opendoen. Er zat dus niets anders op dan te wachten en vermits ik heel moe was, deed ik al maar vast een dutje. Een klein uurtje later probeerde ik het dan nog eens en kwam mijn gastmoeder gelukkig opendoen. Helemaal verkleumd, kon ik dan eindelijk in mijn warme bedje kruipen.

Ik denk dat wel genoeg is voor een bericht. Binnen enkele dagen zal ik een verslagje posten over kerst & nieuw en over mijn reisje naar Sucre en Potosi.

Tot snel dus!

Op de acto met gastouders en bloemen



Zo zag ik er uit op het feest