Hola!
Een eerste bericht vanuit Bolivia en bereid jullie maar voor want het wordt nen helen boterham!
Te beginnen op Zaventem. Na een zwaar afscheid hadden we al meteen ongeveer anderhalf uur vertraging op onze vlucht naar Madrid. We waren daar pas rond 23u15 wat dan als voordeel had dat we in Madrid niet meer echt lang moesten wachten. Na even iets te eten in de McDonalds moesten we volgens de bordjes nog 23 minuten stappen naar de gate. En dan het grote vliegtuig op (voor de vliegtuigliefhebbers het was een A340). Het was ondertussen al 1u15 en ik denk dat we vrij op tijd zijn vertokken. Het was 11 uur vliegen en dat was wel echt lang en vermoeiend. Maar vermits het nacht was en ik mijn slaap wat had opgespaard, heb ik het grootste deel van de vlucht geslapen (of toch gedommeld). Het was niet altijd gemakkelijk om een comfortabele houding te vinden want echt veel plaats had je nu ook weer niet. De eerste maaltijd en drankrondes heb ik altijd gemist, maar twee uur voor landen kregen we nog ontbijt. Dat was nog wel lekker. Aangekomen in Lima (Peru) om 6u ongeveer plaatselijke tijd, moesten we wachten tot 10u30 om in te checken voor de laatste vlucht. Ook weer lang, maar ik heb mij daar nog effkes neergelegd en een dutje gedaan. Onze vlucht naar La Paz was niet rechtstreeks (vandaar dat de vlucht in totaal ongeveer 4u heeft geduurd). We moesten eerst naar Santa Cruz (we vlogen trouwens over La Paz!!) waar een deel moest uitstappen en een ander deel moest instappen en vlogen dan eindelijk naar La Paz. Maar ook hier kregen we weer wat te eten dus dat compenseerde wat.
Vanuit de lucht was het echt een supermooi beeld van de stad. En groot zeg! Iedereen zijn bagage was aangekomen en we geraakten zonder problemen door de douane. Mijn valies moest wel even gecheckt worden, maar ik heb geen idee waarom. Ze hebben natuurlijk niks gevonden! Daar werden we opgewacht door twee mensen van AFS en werden we in twee minibusjes gestoken. De bagage gooiden ze op het dak wat wel een grappig zicht was. We waren dus geland op El Alto; het hogergelegen, vlakke en arme gebied van La Paz. Dit is op 4060m ofzoiets en dan reden we naar beneden naar La Paz zelf. Het is hier heel bergachtig en met die gammele bakskes dat ze hier rondrijden vraag ik mij af hoe die altijd boven geraken. We werden afgezet in een hotel waar we een kamer toegewezen kregen. Dat was allemaal dik in orde. Na een douche en een klein dutje was het tijd voor het avondmaal in het 'penthouse'. Vandaar had je een heel mooi zicht over (een deel) van de stad, maar het was er wel ijskoud! De kou kwam uit de grond, door de ramen echt brrr. We kregen superlekkere rijst (geen idee wat erin zat) met patatten en dan een soort stoofvlees/goulash met lamavlees. Dat was heel lekker en het vlees is wat taaier, maar wel lekker. Bekaf kropen we daarna ons bed in.
De volgende ochtend stond ik op met barstende hoofdpijn. Ik voelde mij echt heel slecht. Ik heb wat medicamenten genomen en mate de coca (schijnt tegen heel veel te werken) gedronken, maar het heeft toch nog een tijdje geduurd voor het wat beter ging. Na het ontbijt, rond 10u, hadden we dan een orientatie (ik vind het trema niet op deze computer) en moesten we in groepjes onze stad voorstellen. Niet veel bijzonders dus. Dan middageten: soep en vlees met groenten gevolgd door een blubberig fluoroze dessert dat echt niet te eten was. Maar twee mensen hebben het opgegeten denk ik. Daarna gingen we dan naar de bank om onze euros ed. om te wisselen in bolivianos en gingen we snel even kijken naar de kathedraal San Francisco was het denk ik. Terug in het hotel opnieuw orientatie. We kregen nog eens alle regels te horen waaraan we ons horen te houden en kregen nog wat praktische informatie. Dan moesten ook de dingen voor ons visum geregeld worden en daarna was het avondmaal. Spaghetti bolgonese ongeveer. Ook weer lekker. Ik en mijn kamergenoten waren opnieuw doodmoe dus gingen we slapen.
En dan de volgende dag vertrok iedereen naar zijn gastgezin. De meesten moesten nog een vlucht nemen en de mensen van La Paz zouden tussen 10u en 12u opgehaald worden. Vol spanning zaten we in het onthaal te wachten tot er opnieuw een auto stopte. En dan was het aan mij. Mijn gastpapa was er samen met mijn gastbroer Eduardo. Mijn gastpapa spreekt wel helemaal geen Engels dus dat werd al meteen moeilijk, maar gelukkig vertaalde mijn broer alles naar het Engels. Na een kwartiertje rijden kwamen we aan aan het appartementsblok. We gingen binnen via de garage waar er net genoeg plaats is voor de Range Rover waarmee ze hier rijden. Ze hebben nog een andere vrij grote auto en dan nog een kleinere, maar geloof mij zo`n 4x4 is hier echt geen overbodige luxe! Ik woon in een appartement op het tweede verdiep, nummer 202 en dat is hier dik in orde. Natuurlijk niet zoals het er bij ons allemaal uitziet, maar ik voel mij hier wel op mijn gemak. Mijn broer gaf me dan een rondleiding door het huis en ik kreeg dan ook mijn kamer. Dit is de oude kamer van Eduardo, hij slaapt nu ergens anders (en ik weet eigenlijk niet waar) want hij vertrekt 9 september voor tien maanden naar Duitsland. Ik heb een groot bed, een grote kast en een televisie met ongeveer 100 posten. Ik kan hier zappen! Ik heb ook zo een huismeid Domenga. Die maakt eten, wast enzo dus normaal gezien heb ik hier niet al teveel huishoudelijke taken. Maar ze is een deel van de familie zeggen ze dus das ook geen slaaf he! Hier is dat doodnormaal dat ze zo iemand hebben. Zij draagt ook van die typische boliviaanse kledij en een bolhoed, dus dat is wel grappig. Daarna ben ik met mijn gastvader en mijn broer naar het bedrijf van mijn gastvader geweest. Hij handelt in plastieke lichamen en constructies van spieren en organen ed. En hij doet ook iets met boeken, maar dat heb ik niet zo goed begrepen. Daar heb ik ook mijn oma leren kennen en haar hond Brownie. Dat is echt een grappige madam. Ze gaat mij al een sjaal breien. Ook mijn nonkel was daar, een kustenaar dat probeert te leven van zijn kunst. Dat wat een beetje ne rare, ma bon. Dan terug naar huis voor het middageten waar ik Jorge mijn tweede gastbroer heb ontmoet. En even later kwam dan ook mijn gastmoeder thuis van haar werk en die was blij van mij te zien precies. Ze hield meteen een ganse speech (vertaald door Eduardo) over dat ik welkom was, wat ik moet doen en wat ik mag enzo. Ze is advocate. De familie is dus in orde alleen roken ze wel binnen enzo maar het is nog verdraagbaar.
Ik ben hier ook meestal niet Evi, maar Ebi want de v spreken ze hier uit als een b, maar dat trek ik mij allemaal niet teveel aan.. Ik kan hier ook een aantal namen (nog) niet uitspreken.
's Avonds moesten mijn gastouders naar een trouwfeest en dus namen mijn broers me mee door de stad. We wonen downtown in de buurt Sopochinos ofzoiets (ik vergeet de naam elke keer opnieuw) en dat is vrij ver van waar de jongeren meestal gaan. Op ongeveer 20 minuten rijden zijn we in South en daar is San Miguel en het MegaCenter, the place to be voor de jongeren. Eerst hebben we daar rondgereden om mij een beetje vanalles te tonen en dan zijn we ergens een donkere berg opgereden die naar de middle of nowhere leidt ofzo, maar van daar had je een heel mooi zicht over de stad. Daarna zijn we iets gaan eten in een Amerikaanse eetbar in het MegaCenter. Frietjes met kip en het was echt wel lekker eigenlijk.. Er was zo kaas en spek op de frietjes en dat was echt lekker alleen heeel zout. Daarna nog wat gecruisd door de stad en dan zijn we naar een bar geweest waar een groepje optrad. Ze zongen liedjes van The Beatles enzo en dat was wel nog goed. Ondertussen was het ongeveer 1u `s nachts en viel ik bijna in slaap op mijn stoel dus gingen we naar huis. Mijn broer rijdt wel goed, maar het verkeer hier is echt niet normaal... Iedereen rijdt overal, steekt overal voorbij, stopt, vertrekt.. Ik mag hier van AFS niet rijden, maar ik zou zelf niet durven.
En dan de eerste nacht in mijn nieuwe bed. Ik heb heel goed geslapen, maar werd wel vroeg wakker doordat er nogal veel licht in mijn kamer binnenvalt. Op zaterdag wordt hier in huis uitgeslapen, dus het was hier lang heel rustig. Ontbijten doen ze hier niet, helemaal niet. Ik eet normaal ook echt niet veel 's ochtends, maar toch altijd iets, dus stuurden ze Dominga op pad voor fruit voor mij. Ondertussen was het al bijna middag, maar mijn broers lagen nog altijd in bed. Ik ben dan naar mijn kamer gegaan om wat tv te kijken en wat op internet berichten te sturen enzo, maar het is wel zo een beetje raar want er is hier een living, maar die wordt alleen maar gebruikt bij bezoek en er is zo niet een ruimte waar iedereen zit tijdens de dag. Iedereen zit op zijn kamer en kijkt wat tv of doet weet ik veel wat, dus ik wist niet zo goed wat te doen. Rond 14u hebben we middag gegeten. Het was spaghetti die op zich wel lekker was, maar ik ga toch ook eens spaghetti maken zoals wij die maken. Er wordt aan tafel ook niet gewacht met eten totdat iedereen bediend is en wanneer ge gedaan hebt, gaat ge gewoon weg. Dat is wel wat raar. Daarna ging iedereen opnieuw naar zijn kamer, dus deed ik dat ook maar. Verder in de namiddag ben ik dan met mijn gastvader de buurt rond het huis wat gaan verkennen zodat ik mij wat kan orientieren, maar het is hier echt nog een doolhof dus ik ben alles alweer vergeten denk ik. Daarna gingen we de oma ophalen en gingen we naar de winkel zodat ik kon zeggen wat ik lekker vond enzo. We hebben echt niet normaal veel gekocht, vooral fruit. Mijn gastvader ging al het fruit af en vroeg of ik het lustte of niet. En elke keer dat ik ja zei gooide hij het in de kar, dus nu is er echt fruit voor een half leger ofzo. Toen we terug thuiskwamen was het al bijna 19u.
's Avonds ben ik dan met Jorge naar een feestje geweest. Eduardo had geen zin om mee te komen. Eerst moesten we ergens mensen gaan ophalen om dan naar de verjaardag van iemand die Jorge niet kent te gaan, maar we waren wat verloren gereden en de instructies via de telefoon waren precies niet zo duidelijk. Op dat feestje zijn we maar 20 minuten gebleven ofzo want we kenden toch niemand, dus dat was niet zo leuk. Dan gingen we naar een ander huis waar ook een verjaardagsfeestje was. Daar kende Jorge bijna iedereen dus dat was al gezelliger. Ik heb enkele van zijn vrienden leren kennen en die waren allemaal wel sympathiek. Daarna gingen we dan naar een andere bar gaan waar een groep optrad en we zouden binnen tien minuten vertrekken, maar tijd steekt hier niet zo nauw. Meer dan een uur later waren we pas weg. De bar was vol dus moesten we terug naar het huis van dat ene meisje, maar daar was de sfeer wat gekeerd (ik weet niet zo goed waarom) dus zijn we daar even gebleven en zijn dan naar huis gegaan. De feestjes hier die thuis worden gehouden, draaien vooral om drinken. Hier wordt echt superveel gedronken, maar omdat ik toch nog niet helemaal aan de hoogte gewend ben, is het nog niet zo een goed idee om alcohol te drinken. Ik heb dus braaf de hele avond cola gedronken.
Het is hier nu al terug middag want ik heb toch nog vrij lang geslapen en iedereen is weg buiten mijn gastmoeder. Geen idee waar iedereen is, maar nu had ik dus meer dan tijd genoeg om eindelijk dit bericht af te werken. Ik denk dat ik zowat alles verteld heb over wat ik al gedaan heb de voorbije dagen...
Wat zijn nu mijn indrukken over Bolivia en La Paz?
La Paz is een heel mooie stad, groot en ruw. Het grootste deel van de huizen is oud, maar er staan ook al een heleboel grote, nieuwe gebouwen. Er is altijd iemand op straat en het is nooit stil. In tegenstelling tot Belgie is het hier veel goedkoper van drank, eten ed te kopen op straat dan in de supermarkt en wanneer je ergens je auto parkeert en er is iemand op de straat wordt er door die persoon op u auto gepast en moet je die ook altijd betalen.
Een leuke stad dus, maar ik heb nog veel te leren!
Ik heb ook al wat foto's genomen, maar die ga ik nu niet uploaden want het internet is veel te traag hiervoor.
Zo, ik ben uitverteld voor even. Laat gerust een reactie achter!
Adios!
