... wegen verbazend licht. Ik herinner me nog als gisteren hoe het leek alsof ik hier een eeuwigheid zou zitten en nu blijven er nog maar twee weken over. Ik kan het bijna niet geloven. Ik heb mijn vluchtschema gekregen en ik vertrek hier op 13 juni om 16u20 om de volgende dag om 18u20 aan te komen in België.
Het is hier een beetje stil geworden op mijn blog omdat ik hier eerlijk gezegd ook wat lui ben geworden, maar ook omdat ik hier een gewoon, rustig leventje leidt waarin niet elke dag iets noemenswaardigs gebeurt.
La Paz is na lange tijd eindelijk weer wat rustiger geworden. Tot een week geleden, werd er elke dag gestaakt door de dokters omdat ze niet akkoord gingen met een wetswijziging. Doden vielen er gelukkig niet, maar het ging er toch heftig aan toe! Ook de chauffeurs hebben twee dagen lang de hele stad stilgelegd door te staken. Er reed geen enkele taxi, minibus of trufi rond en de straten waren grotendeels afgezet waardoor je zelfs met je eigen auto amper ergens kon geraken. Veel viel er toen dus niet te doen en we hielden ons dan maar bezig met tv en films kijken.
Ik ga ook nog steeds naar de universiteit, hoewel ik de laatste weken wel enkele dagen niet geweest ben. Het wordt niet interessanter en vermits we niet actief zijn tijdens de lessen, veronderstel ik dat de leerkrachten ons niet missen wanneer we er een dagje niet zijn. Donderdag is da laatste dag dat ik nog moet gaan, daarna heb ik nog even 'vakantie' voor ik vertrek. Ik heb alleen les in de voormiddag dus in de namiddag houd ik me bezig met rondhangen in de stad met vrienden, naar de cinema gaan, iets gaan eten of drinken en nu ook met het kopen van souverniers.
Vorige vrijdag werden we door de gastmama van Michelle uitgenodigd om tucumanas te leren maken. Gelukkig is het niet al te moeilijken ik hoop jullie hier in België op te kunnen trakteren!
Verder werd ik door een collega van mijn gastvader uitgenodigd om naar een concert te gaan van Kalamarka, een boliviaanse groep die tegenwoordig in Frankrijk woont en vrij bekend blijkt te zijn. Ik had er nog nooit van gehoord, maar het was wel fijn. Ze speelden folklorische muziek en er waren ook dansers bij wat voor spektakel zorgde. Jammer genoeg vond het concert in open lucht plaats en wist ik dit niet van te voren waardoor ik zowat bevroren thuiskwam want het wordt hier winter en dat zorgt vooral voor 's nachts voor koude temperaturen. Het kwik daalt hier gemakkelijk onder de tien graden!
Afgelopen zondag was het in Bolivia ook Moederdag en daarvoor gingen we lekker pasta eten. Daarna vertrokken we naar een plaats waar je de Illimani (een berg, La Paz wordt ook wel de stad van de Illimani genoemd) van heel dichtbij kon zien. Jammer genoeg is de grote auto wat stuk en moesten we met de pick-up gaan. Vermits oma Susu ook mee was, betekende dit dat mijn broer en ik in de laadbak moesten en dat was op die hobbelwegjes niet zo aangenaam voor het achterwerk. Maar het was wel de moeite waard want het was er heel mooi.
Dit zijn de belangrijkste dingen waaraan ik nog kan denken dus hiermee sluit ik mijn laatste bericht vanuit Bolivia af. Ik ga nog wat genieten van mijn tijd hier en van het mooie La Paz waaraan ik mijn hart toch wat verloren heb en ik ga wat nadenken over hoe ik mijn valies ga dichtkrijgen, maar dat komt wel in orde!
Tot snel in België!
