Oh, wat vliegt de tijd snel opeens! Nog maar twee maand en half en ik sta terug in België. Ik ben het hier ondertussen zo gewoon en ik heb het hier ook zeer erg naar mijn zin dus het hier allemaal achterlaten zal toch ook wat raar voelen, maar er is nog tijd genoeg om te genieten van Bolivië.
Ondertussen zit ik al drie weken op de universiteit, eindelijk. Vakantie is wel leuk, maar ik had er echt nood aan om mij met iets nuttigers bezig te houden dan uitslapen, films kijken ed. Ik doe psychologie omdat ik hier nog niet wou beginnen met wat ik België zou studeren, maar ik heb toch al gemerkt dat het niet echt mijn ding is. Ach ja, gelukkig is het een leuke leerkracht en is het wel een leuke universiteit. Heel klein, we zitten maar met 20 in het eerste jaar voor psychologie terwijl ik op colegio wel met 40 zat dus veel voorbereiding op de universiteit in België zal deze ervaring niet zijn.
Wat deed ik nog de laatste vakantiemaanden?
Ik ging mijn gastbroer, die een maand mijn andere gastbroer was gaan opzoeken in Duitsland, ophalen aan de luchthaven en die had natuurlijk veel te vertellen. Verder hebben we ook een aantal keer gekookt met de Vlamingen, oa. wortelstoemp, ovenschotel en spaghetti bolognese en ging ik met enkele Vlamingen uit La Paz, eentje uit Cochabamba en diens zus en vriendje die naar Bolivia waren gekomen naar Tiwanaku, incaruïnes op anderhalf uur van La Paz. Op zich niet heel speciaal, een hoop stenen en de gids was niet heel goed te verstaan dus ik heb het niet allemaal goed begrepen, maar we moesten dat toch ook gezien hebben he. We gingen ook eens een kijkje nemen in het cocamuseum en dat was ook heel interessant vooral omdat er ook gidsen in het Nederlands waren en onze aandacht zo beter bij de zaak bleef. Ook bezochten we de San Fransico basiliek in La Paz omdat we daar al honderd keer zijn gepasseerd, maar nooit waren binnen gegaan en we toch ook wat aan cultuur wouden doen tijdens de vakantie.
En dan brak carnaval aan, een groot feest hier in Bolivia. Een maand op voorhand beginnen ze al met het smijten van waterbalonnen, maar hier had ik geluk niet veel last van. Het beste carnaval van Bolivia wordt gevierd in Oruro en daar moesten we dan ook naartoe gaan. Nadat AFS nog maar eens moeilijk deed omdat het te gevaarlijk zou zijn, wilde de papa van Thomas gelukkig met ons meegaan zodat we dit grote festakel niet hoefden te missen. Hoewel het carnaval daar ongeveer drie dagen duurt, gingen wij enkel de zaterdag omdat het de andere dagen toch alleen maar een zatte en vuile bedoening is. Vroeg uit de veren dus, de bus op en dan een plaatsje zoeken op de tribune. Hier is carnaval een folklorisch feest dus een hele dag lang passeerden er dansgroepen met de typische boliviaanse dansen en mooie kostuums. In de dag niet zo heel spectaculair, maar 's nachts met de lichteffecten meer dan de moeite waard! Tegen 2u 's nachts hadden we het allemaal wat gehad en besloten we terug te keren naar La Paz om na enkele uren moe, maar voldaan in ons bedje te kruipen.
Sinds enkele weken hebben we een schaatsbaan in La Paz, niet van ijs weliswaar, maar van een soort plastiek, maar daarom jammer genoeg niet zachter.
Ik ben ook eens naar een salsales gegaan en dat was heel leuk, maar niet zo heel gemakkelijk en twee weken geleden verschenen we live op de boliviaanse televisie in een praatprogramma. Die keer ging het over hoe ze de toeristen willen afzetten en wij moesten dan ook iets zeggen. Ook eens leuk om mee te maken.
Voila, dat was het zo een beetje voor de afgelopen tijd. Hopelijk maak ik nog enkele uitstapjes, maar er zijn nog geen concrete plannen.
Tot de volgende!
